Om tot de kern te komen van hoe ik klink, welke geluiden er in me verborgen zitten, heb ik stilte en ruimte nodig; ik ging wekelijks naar een afgelegen plek in de polder met uitzicht op de weilanden. Door te kijken in de verte kon ik dichtbij mezelf komen, en door alleen te zijn voelde ik de ruimte voor de wereld om me heen. Ik heb nieuwe muziek kunnen creëren door me totaal eerlijk, naakt en onvoorwaardelijk aan mezelf te laten zien. Deze muziek belichaamt waar ik sta, wat ik zie en wat ik verlang. Er zit veel ruimte tussen de noten, alsof die nog ingevuld moet worden.

This music embodies where I stand, what I see and what I desire.